امروزه بارها این سوالات برای والدین و پرستار کودک به وجود آمده است که از رفتارهای کودک عاجز شدم و نمی دانم چکار باید کنم؟ اصلا چرا چنین رفتارهایی را انجام می دهد؟ آیا همه کودکان اینطور هستند یا فقط فرزند من رفتارهای ناخوشایندی دارد؟ در صورتی که این سوالات برای شما هم باشد باید بدانید که مراحل رشدی کودک در رفتار او تعیین کننده می باشد.
کودکان در مراحل رشد، فرایندهای شناختی، عاطفی و رفتاری سنین خود را دارند که با بزرگتر شدنشان مسائل و دیدگاهها را بهتر درک می کنند و توانایی آنها گسترش می یابد. برای مثال در سنین 5/1 تا 2 سالگی کلمه «نه» را زیاد می شنوید که نشاندهنده شکوفایی اراده آنهاست. که به دنبال خواسته های خود هستند. عدم شناخت والدین از فرایند رشد سنین مختلف موجب برداشتهای غلط از رفتار کودک می شود.
مسائل و مشکلات کودکان دامنه وسیعی را در بر می گیرد. بسته به موقعیت و بافت خانوادگی و نوع تعاملاتی که با او دارید متفاوت است. در بسیاری موارد مشکلات و بدرفتاری کودکان از مسائل شایع آنهاست. البته بعضی اوقات بدلیل اختلالات رفتاری است که باید بررسی دقیقی در مورد آنها انجام شود.
ترس، هراس و اضطراب کودک که به شکل بدرفتاری ظاهر می شود. به صحبتهای آنها گوش دهید و از نگرانی آنها بکاهید و روشهای برطرف کردن ترس و هراس را به آنها بیاموزید و یا از متخصص کمک بگیرید.
باید به کودک اجازه داد تا احساساتش را بیان کند. در عین حال با او تمرین کنید تا نحوه صحیح بروز احساسات خود را یاد بگیرند یعنی مهارت کنترل خشم را در خود و کودک تقویت کنید.
بخاطر توجه نکردن به کارهای مثبت و بازگو کردن رفتارهای منفی آنها برای دیگران، کودک به مرور می آموزد با رفتارهای منفی بهتر می تواند جلب توجه کند. بهتر است توجه مثبت به فرزند خود داشته باشید تا او با کارهای منفی نخواهد آنرا به دست آورد. توجه و تحسین کارهای مثبت کودک، او را از انجام کارهای منفی دور می کند. تغییرات کوچک او را مورد تحسین قرار دهید. تا متوجه شود که شما به کارهای مثبت او علاقه دارید.
پدران و مادران آگاه تلاش می کنند احتیاجات رشدی هر مرحله را تشخیص دهند و درباره آنها به کودک آموزشهای لازم را بدهند. بعنوان مثال با ورود کودک به مدرسه ممکن است در ارتباط برقرار کردن با دیگران مشکلاتی داشته باشد. با صبر و حوصله و برطرف کردن موانع، او را در این مسئله یاری کنید.
بدلیل عدم بلوغ جسمانی شما شاهد دستپاچگی و ناشیگری کودک هستید، سطح انتظارتان را با توجه به شرایط جسمانی کودک تعدیل کنید و موقعیت او را در نظر بگیرد تا با انتظارات بیجا باعث بد رفتاری او نشوید. بازیها و فعالیتهایی که در جهت بهبود آنهاست، انجام دهید. بعنوان مثال بازی دارت ،دقت و توجه کودک و هماهنگی حرکتی چشم و دست را بیشتر می کند.
کودک به دلیل ناآشنایی، احساس و رفتار خود را به شکل نادرستی بیان می کند. زمینه بیان احساسات او را فراهم کنید. از طریق آموزش حل مسئله و دادن مسئولیت مناسب سنش، شایستگی او را تقویت و افزایش دهید.
کودکان حدودی لازم دارند. آنها به مقررات و قوانینی که لازمه سلامتی آنها باشد نیاز دارند تا در محدوده این ضوابط حق انتخاب و احساس مسؤلیت داشته، موفقیت را تجربه نمایند. این حدود بایستی روشن، پا برجا و بدون دگرگونی باشد. دگرگونگی این حدود باعث می شود که کودکان مطمئن نباشند که چه کاری را میتوانند و چه کاری را نمی توانند انجام دهند.
مقرراتی را که تعیین می کنید ساده و برای همه باشد و دلیل وجودی این مقررات را هم بیان کنید. بدانید که چرا یک محدودیت خاصی را قائل می شوید و منطقی بودن آنها را رعایت نمائید. دائما به فرزندان خود این مقررات و حد و حدود را یادآوری کنید.
- کوتاه و سریع باشد درغیر این صورت اثر خود را از دست می دهد.
- اسرع وقت باشد.
- جدی اما با انصاف باشید.
- با مسئله اصلی ربط داشته باشد.
- همیشه با رعایت احترام و سلامتی کودک همراه باشد.
- احساسات آنان را درک کنند.
- وقت و توجه خود را برای آنان صرف کنند.
- صحبت های کودک را گوش داده و راه گفتگو را همیشه باز نگهدارند.
- از رفتار پسندیده آنان تعریف و تمجید کنند.
- همیشه روی مقررات و حدود خود پابرجا باشند.
- کودک را تشویق کنند تا مسائل را بتوانند خودشان حل کنند.
در پایان یادتان باشد کودکان همه با هم تفاوت دارند بنابراین باید باهرکدام شیوه خاصی را بکار برند. همیشه امکان دارد یک روش خاص نتیجه بخش نباشد خلاقیت به خرج دهید. روش پدری و مادری کردن با بالا رفتن سن فرزند، توانائیها و نیازهای او باید تفاوت داشته باشد.
درباره این سایت